Bezienswaardigheden
Eigenlijk teveel om op te noemen...
Misschien wel de belangrijkste reden waarom de Costa de Prata zo gewaardeerd wordt: de hoeveelheid en kwaliteit aan bezienswaardigheden.
De ruime stranden en opzienbarende natuur, de bijzondere musea, de historische steden en kloosters en de schilderachtige plaatsjes. Eigenlijk teveel om op te noemen maar we doen tóch een poging:
Subcategorieën
World Heritages
Maar liefst 6 van de Portugese werelderfgoed-sites zijn in deze regio te vinden
- Klooster van Alcobaça
- Klooster van Batalha
- Culturele landschap van Sintra
- Tempeliersburcht van Tomar
- Universiteit van Coimbra
- Koninklijke gebouwen van Mafra (paleis, basiliek, klooster, tuin en jachtterrein)
Spannende grotten
Spectaculaire druipsteengrotten
In het natuurpark Serra d'Aire e Candeeiros kunt u een aantal druipsteengrotten bezoeken. Alle drie geven een spectaculaier blik onder de aarde. De grotten zijn op sommige plekken extra mooi verlicht. Ook vinden er regelmatig tentoonstellingen in plaats.
Er zijn verschillende locaties, te weten:
- Grutas Alvados/ San Antonio
- Grutas da Moeda
- Grutas Mira d’Aire
Laatstgenoemde heeft de prijs 'Natuurwonder van Portugal' gewonnen.
Bijzondere musea
Van Buddha tot Dino
Behalve veel historische gebouwen, zijn er in de Costa de Prata ook veel leuke en interessante musea en beeldenparken. Vaak verrassend modern en multimediaal.
Naast de 'indoor' musea is er een aantal openlucht tentoonstellingen en opgravingen. Wat te denken van de dinosaurus-pootafdrukken of het indrukwekkende Buddha Eden?
Gezellige markten
Een onvergetelijke belevenis
Naar een markt gaan in de Costa de Prata is een hele belevenis; het grote verschil met de markten in Nederland is dat je er echt alles kunt kopen wat je maar bedenken kan. Van kleding (van casual tot herenkostuums) en schoenen tot gereedschap, vloerkleden, destilleerketels, paardenzadels en levende dieren zoals kippen, konijnen en puppies.
Natuur en Cultuur
Genieten maar!
Voor zowel de natuur- als cultuurliefhebber komt in deze regio niets te kort. Het natuurpark Serra d’Aire e Candeeiros bijvoorbeeld heeft misschien geen eenvoudige naam maar is groter dan de Nederlandse Veluwe. Het is een waar wandelparadijs maar ook de mountain-biker en speloloog zullen het geweldig vinden. De vele historische gebouwen en steden, de boerenmarkten, de (fado-) concerten en musea maken de innemenede Portugese cultuur tastbaar.
In Coimbra kun je een bezoek brengen aan Portugal dos Pequenitos, oftewel Portugal van de kleintjes. Het is een recreatief-educatief park speciaal voor kinderen.
Het park bestaat uit verschillende delen, zoals Monumentaal Portugal (miniaturen van diverse Portugese monumenten), Portugees-sprekende Landen (miniaturen uit o.a. Afrikaanse landen, Brazilië, Macau), De Eilanden (miniaturen van de Azoren en Madeira), Coimbra, en Regionale Huizen.
Ook is er een klederdracht museum, waar zo’n 300 miniaturen van kleding uit de de periode 16e tot 20e eeuw te zien zijn. Alles is handgemaakt, en in 1950 aan het museum gedoneerd.
Daarnaast is er een Barbie museum, de collectie met ruim 300 barbiepoppen is de grootste in Portugal en misschien wel de grootste van Europa. De collectie omvat o.a. de eerste Barbie uit 1959, de Barbies of the world, de Hollywood collectie, Barbies aangekleed door internationale couturiers, en nog veel meer.
Portugal dos Pequenitos staat ook bekend om de sculpturen en architectonische kunst. De miniaturen zijn van goede kwaliteit en zeer gedetailleerd, en zijn interessant voor jong en oud.
Ruig landschap biedt veel wandelmogelijkheden
In het binnenland ligt het natuurgebied Parque Natural das Serra de Aire e Candeeiros, een van de 13 natuurgebieden in Portugal. Dit natuurgebied ligt in de kalkheuvels van de Estremadura. Het park is ongeveer 39.000 hectare groot.
In dit natuurpark kunt u diverse uitgezette wandelingen maken. De duur en de moeilijkheidsgraad variëren zodat ook de minder ervaren wandelaar een mooie tocht kan maken.
Er zijn routes langs de oude windmolens (Rota dos Moinhos) of de route Buraco Roto die leidt langs een prachtig landschap met een mooie waterval.
In het natuurpark zijn rond de 20 verschillende wandelroutes waarbij u naast kalk, wind en olijven kunt genieten van de flora en fauna in dit schitterende gebied.
Oneindige naaldbossen, stille stranden en Romeinse opgravingen
Ten noorden van Nazaré en Sitio strekken zich oneindige naaldbossen en stille stranden uit: Praia do Norte, Praia da Légua, Vale Furado. Enkele stranden zijn in het hoogseizoen bewaakt, zodat daar gezwommen kan worden. Op de andere stranden is zwemmen verboden, vanwege de steil aflopende zandbanken en de sterke onderstroom in de oceaan. Ook aan de zuidzijde van Nazaré ligt een uitgestrekt strand (Praia do Salgado). Bij de strandafgangen zijn bars of terrasjes voor de nodige verfrissingen.
Ten noorden en zuiden van Nazaré en Sitio zijn twee bewegwijzerde wandelroutes uitgezet, die u voeren langs stranden, bossen en rotsen.
Aan de oostzijde, tussen Nazaré en Valado dos Frades, vindt u te midden van de bossen, een uitzichttoren op de berg São Bartlomeu (S. Brás), vanwaar u de gehele omgeving kunt overzien.
Langs de weg van Valado dos Frades naar Alcobaça treft u aan uw linkerzijde de porselein- en aardewerkfabriek SPAL aan. In de bij de fabriek behorende winkel kunt u voor redelijke prijzen het Portugese porselein, aardewerk en glaswerk kopen, met decoraties van zeer eenvoudig tot heel uitbundig.
Aan de rechterzijde van deze weg, bij het dorp Bárrio, ligt de archeologische opgraving Parreitas, die herinnert aan de aanwezigheid van de Romeinen in dit deel van Portugal. Hier liggen o.a. de fundamenten van een oude Romeinse villa.
Ambachtelijke zoutbereiding uit ondergrondse bron
De Salinas of zoutpannen liggen aan de voet van de Serra dos Candeeiros, 3 km van Rio Maior.
Het zout wordt er nog steeds op ambachtelijke wijze gewonnen en opgeslagen zoals 8 eeuwen geleden. De zoutmijn is breed en diep, gevoed door een ondergrondse bron.
Het water met hoge zoutconcentratie wordt opgepompt om de ondiepe compartimenten van steen of cement (Marinhas de Sal) te vullen met het zoute water.
Na 8 dagen is het water verdampt en kan het zout op piramides klaargezet worden voor opslag in houten huisjes, met houten sloten en sleutels zoals reeds in de Romeinse tijd werden gebruikt
Verder vindt u hier een wandelpad, cafeetjes, restaurant en een toeristische dienst.
Meer...
In deze 'broedergrotten' kunt u duizenden stalactieten en stalagmieten bewonderen in een waterrijk decor
Hoewel de Santo António grotten in 1955 en de Alvados grotten in 1964 werden ontdekt, worden ze eigenlijk altijd gemeenschappelijk genoemd. Ze liggen dicht bij elkaar maar zijn verder zeer verschillend.
De Santo António grotten onderscheiden zich door hun monumentale grote zaal die worden doorkruist door kleine waterwegen en natuurlijke meren, geheel gevuld met stalactieten en stalagmieten. De Alvados grotten onderscheiden zich door hun schijnbaar eindeloze gangen, die onverwacht openen naar kleine zalen en diverse natuurlijke meren, evenals hun talloze tunnels onderbroken door diepe "Algares" kenmerkend voor de regio.
Populaire markt met veelzijdig aanbod
In Malveira, dat een aantal kilometer ten oosten van Mafra ligt, is wekelijks op donderdag een grote markt. Het is een zeer populaire markt, mensen komen elke week op marktdag uit de wijde omgeving naar Malveira.
Er is van alles te koop: vis, groente en fruit, kleding, meubels, gereedschap, kippen en konijnen, en nog veel meer.
De geschiedenis van het klooster, een lovestory
De Real Abadia (koninklijke abdij) de Santa Maria vormt in vele opzichten het hart van Alcobaça.
Het begon allemaal toen koning Alfons I aan de heilige Bernard beloofde hem een stuk grond te geven als het zou lukken de stad Santarém op de Moren te veroveren. Deze verovering was in 1147 een feit, en in 1178 begonnen de cisterciënzers met de bouw van het klooster, en zo’n 45 jaar later was het klaar. Het werd al snel het belangrijkste cisterciënzer klooster in Portugal. Zowel de kerk als het klooster zijn van oorsprong gotische gebouwen. Later zijn delen aan het klooster toegevoegd in andere bouwstijlen, zoals de twee baroktorens.
Oorspronkelijk was het complex veel groter, maar de aardbeving van 1755 en de Franse bezetting aan het begin van de 19e eeuw hebben grote delen van het klooster verwoest. Wat overbleef is echter nog steeds een gigantisch complex, dat deels open is voor het publiek. Een bezoek aan het klooster is zeker de moeite waard, u ziet dan onder andere de kruisgangen, het lavatorium, de indrukwekkende keuken, de eetzaal, de kapittelzaal, en het dormitorium.
Een lovestory
In de kerk liggen de lichamen van Pedro I en Inês de Castro, elk in hun eigen sarcofaag. Hun liefdesverhaal is zeer beroemd. Pedro, zoon van Afonso IV, zou trouwen met de Galicische Constança. Zij kwam naar het Portugese hof met onder andere haar hofdame Inês. Pedro en Inês werden smoorverliefd op elkaar. Dit verontrustte Afonso IV zo erg, dat hij besloot Inês terug te sturen naar Burgos. Pedro en Constança trouwden, maar Pedro kon Inês niet vergeten.
Toen Constança stief in 1345 kwamen Pedro en Inês weer bij elkaar, en zij trouwden in het geheim. Samen kregen ze 4 kinderen. Afonso IV kon zich echter niet bij neerleggen, en beval in 1355 de dood van Inês; ze werd door huurmoordenaars onthoofd. Pedro was woest en wilde wraak. Na zijn troonsbestijging in 1357 heeft hij meteen de huurmoordenaars, die waren gevlucht naar Galicië, laten uitleveren. Hij heeft ze in Santarém op gruwelijke wijze laten martelen tot de dood volgde, en hun lichamen tentoongesteld.
In 1361 liet Pedro het lichaam van Inês balsemen en gekleed als koningin op een troon naast hem in de kathedraal zetten. Alle leden van de adel en de volksvergadering werden gedwongen haar hand te kussen waarmee ze postuum gekroond werd. Daarna werd haar, inmiddels koninklijke, lichaam naar Alcobaça gebracht en in een sarcofaag geplaatst. Op bevel van Pedro werd zijn eigen sarcofaag recht tegenover die van Inês gezet, zodat zij bij hun herrijzenis op de dag des oordeels elkaar weer in de ogen kunnen kijken.
Meer over het leven als monnik in het klooster van Alcobaça
Waterwerk
Als het regent stroomt het water over het tapijt van grote granieten stenen en wordt opgevangen in een immense collector .
Op natuurlijke wijze wordt het water gefilterd en gezuiverd in de buik van de berg en gestuurd naar de publieke fontein op het dorpsplein als drinkwater voor de bevolking van Mendiga. (2480 Porto de Mós)
In het park staat een educatief schaalmodel van de waterwinning. Ook is er een speeltuin voor kinderen, barbecue en toiletten.
De grotten van de vos
De Grutas da Moeda liggen in São Mamede op 2 kilometer van Fátima. In 1971 zijn deze grotten ontdekt door twee jagers die op een vos jaagden. De vos schoot in een groot hol omgeven met bosjes. De nieuwsgierig geworden jagers besloten het hol te betreden en ontdekten op deze manier de grotten.
De te bezoeken gangen zijn 350 meter lang met een diepte van 45 meter. De temperatuur in de grotten is constant en rond de 18˚ C.
Interactief museum biedt u een historische reis
Het museum in de Batalha is in 2011 geopend. Het is bedoeld om de culturele erfenis van het dorp te ondersteunen en u naar interessante punten brengt. Het museum heeft interactieve onderdelen en neemt u mee op een reis door het verleden naar het heden.
In het historisch archief, vindt u ook de opgravingen van de Romeinse stad Collipo, ooit gebouwd in Batalha.
Paleis is barok hart van Mafra
In Mafra staat het Palacio Nacional de Mafra, een prachtig paleis met klooster. Het werd in de 18e eeuw in opdracht van João V gebouwd, en is gefinancierd met de opbrengsten van goud- en diamantmijnen Brazilië.
Dit enorme complex is één van de mooiste barokke gebouwen in Portugal.
Het complex is alleen te bezichtigen met een rondleiding, die ongeveer een uur duurt, en u een indruk geeft van het paleis, het klooster, en de basiliek.
Hoogtepunt van de rondleiding is de zeer indrukwekkende bibliotheek in rococo-stijl: 88 meter lang met ruim 35.000 leergebonden banden. Voor het behoud van de boeken zijn diverse maatregelen getroffen: er is geen ruimte tussen boeken en muur zodat er geen vochtige lucht kan blijven hangen, en er leven zelfs vleermuizen in de bibliotheek die leven van alle insecten die een gevaar voor de boeken kunnen opleveren!
José Saramago, Portugees schrijver, heeft over de bouw van het klooster een roman geschreven: Memorial do Convento (Memoriaal van een klooster).
Buiten kunt u wandelen op het voormalige jachtterrein van de koning, de Tapada Nacional de Mafra. Het is een uniek natuurgebied, ruim 800 hectare groot, en volledig ommuurd.
De variëteit in flora en fauna is indrukwekkend.
Ontstaan Castelo dos Templários en Convento de Cristo
Door aansporing van twee elkaar opvolgende ridderorden is deze burcht ontstaan. Dit waren religieus-militaire verenigingen van ridders, die zich tot taak hadden gesteld het Heilige Graf in Jeruzalem en de pelgrims op hun tocht daarheen te beschermen. De combinatie van monnik en ridder was in de Middeleeuwen een normaal en geaccepteerd verschijnsel.
Orde van de Tempeliers
Voor Tomar was in eerste instantie de in 1119 in Jeruzalem opgerichte Orde Der Tempeliers belangrijk. Deze orde had zijn hoofdzetel in een deel van een paleis in Jeruzalem. Het paleis stond op een plein waar vroeger de tempel van Salomo gestaan had, vandaar zijn naam. De leden van de orde waren te herkennen aan een witte mantel met een achtpuntig rood kruis op de borst. Aan het hoofd van de orde stond een grootmeester.
De Portugese tak, de 'Ordem da Cavalaria do Templo' , kortweg Templários, had zijn zetel in Tomar. Behalve bij de Kruistochten naar het Heilige Land waren zij ook nauw betrokken bij de strijd tegen de Moren op het Iberisch Schiereiland. Zo hadden zij een belangrijk aandeel in de verovering van Santarem en Lissabon in 1147. Voor zijn daden werd de orde beloond met burchten en landgoederen. Dit was niet alleen in Portugal, maar ook elders het geval. In Europa ontstonden zo rijke, machtige regionale orden, waarbij de 'Ordre du Temple' in Parijs de machtigste werd. Wereldlijke leiders moesten rekening houden met deze machtsfactor.
Filips IV de Schone, koning van Frankrijk, was dit gegeven een doorn in het oog. Hij klaagde de tempeliers aan wegens zedeloosheid, verwereldlijking en machtsmisbruik. Hij wenste geen staat binnen de staat. Het bezit van de orde in Frankrijk werd geconfisqueerd en de onder druk geplaatste paus Clemens V, in ballingschap in Avignon, ontbond in 1312 de gehele orde. In Spanje en Portugal stuitte dit op groot verzet. Paus Johannes XXII, Clemens' opvolger, schonk daarop de Iberische vorsten het recht nieuwe orden te stichten en deze toegankelijk te maken voor de vroegere tempeliers.
Orde Christusridders
Hierop stichtte koning Dinis in 1319 de orde der Christusridders, ‘Ordem da Cavalaria de Nosso Senhor Jesus Cristo’, die in 1350 door paus Julius III verbonden werd met de Portugese kroon. Een aantal jaren was Castro Marim in de Algarve het hoofdkwartier van de orde, maar in 1356 vestigden de ridders zich in Tomar. De orde kon zodoende de materiële welstand der tempeliers verder uitbreiden. Alleen de naam was veranderd, verder bleef alles bij het oude.
Na de definitieve verdrijving van de Moren kreeg de orde een nieuwe opdracht: de vergroting van de Portugese koninklijke macht. Hendrik de Zeevaarder en Manuel I werden grootmeesters en konden zo de orde gebruiken voor hun idealen. De orde financierde de ontdekkingsreizen en verzorgde de bekering tot het christendom van de 'ongelovigen'. Hun symbool, het achthoekige rode kruis (overgenomen van de tempeliers), werd een begrip. Het was onderdeel van het wapen van Manuel I en het sierde elk zeil van de karvelen van de ontdekkingsreizigers.
Na deze roemruchte periode werd hun macht echter beperkt, doordat João III in 1523 bepaalde dat het religieuze aspect weer de boventoon moest gaan voeren. De orde werd weer een zuivere monniksorde.In 1789 volgde de secularisatie en bij de val van de monarchie in 1910 werd de orde opgeheven.
Portugees levenslied vol melancholie
De fado is dé volksmuziek van Portugal. Dit Portugese levenslied vond begin 19e eeuw zijn oorsprong in de arme wijken van Lissabon. Fado betekent letterlijk 'lot' (afgeleid van het Latijnse woord fatum), en het lied is onderdeel van het leven van iedere Portugees. Het gaat over de gebeurtenissen in het leven, over melancholie, verdriet, heimwee naar wat niet meer is en weemoed, maar ook over blijdschap en feesten. Hier is een Portugees woord voor: saudade. Dit is een typisch Portugees woord, in andere talen is er geen vertaling voor.
Er zijn twee stromingen: de fado van Coimbra, en de fado van Lissabon. De fado van Lissabon is de meest populaire fado, heeft een volks karakter, en werd vroeger voornamelijk door vrouwen gezongen. De fado van Coimbra wordt alleen door mannen gezongen, en heeft een meer academisch karakter.
Sinds de heropleving van de fado in de jaren negentig, geniet de fado steeds meer internationale bekendheid bij een groter publiek. Amália Rodrigues wordt beschouwd als een van de belangrijkste en invloedrijkste fadozangeressen ooit.
In zowel Lissabon als Coimbra zijn veel restaurants waar (professionele) fadistas (fado zangers) hun liederen zingen. Vooral de wijken Bairro Alto, Alfama en Mouraria in Lissabon zijn hierom bekend.
Ook in de Costa de Prata worden in diverse restaurants fado avonden georganiseerd, met een avondvullend programma met diner en fado.
De Portugese fado is in 2011 toegevoegd aan de lijst van immaterieel cultureel werelderfgoed van Unesco, de cultuurorganisatie van de VN.
Triomfboog met zeezicht
Op de zuidoostelijke helling van de Cabeço Gordo, in Arrimal, 2480 Porto de Mós (39° 30' 6.08" N 8° 53' 45.32" W) staat een imposante triomfboog.
Volgens de inscriptie gebouwd door koning Alfonso Henriques met de eed dat alle land, gezien van dat punt tot aan de zee geschonken werd aan de monniken die het het klooster van Alcobaça zouden bouwen.
U heeft hier ook een indrukwekkend uitzicht over de kuststrook.