Costa de Prata

Ruig landschap biedt veel wandelmogelijkheden

In het binnenland ligt het natuurgebied Parque Natural das Serra de Aire e Candeeiros, een van de 13 natuurgebieden in Portugal. Dit natuurgebied ligt in de kalkheuvels van de Estremadura. Het park is ongeveer 39.000 hectare groot.

In dit natuurpark kunt u diverse uitgezette wandelingen maken. De duur en de moeilijkheidsgraad variëren zodat ook de minder ervaren wandelaar een mooie tocht kan maken. 

Er zijn routes langs de oude windmolens  (Rota dos Moinhos) of de route Buraco Roto die leidt langs een prachtig landschap met een mooie waterval.

In het natuurpark zijn rond de 20 verschillende wandelroutes waarbij u naast kalk, wind en olijven kunt genieten van de flora en fauna in dit schitterende gebied.

In deze 'broedergrotten' kunt u duizenden stalactieten en stalagmieten bewonderen in een waterrijk decor

Hoewel de Santo António grotten in 1955 en de Alvados grotten in 1964 werden ontdekt, worden ze eigenlijk altijd gemeenschappelijk genoemd. Ze liggen dicht bij elkaar maar zijn verder zeer verschillend.

De Santo António grotten onderscheiden zich door hun monumentale grote zaal die worden doorkruist door kleine waterwegen en natuurlijke meren, geheel gevuld met stalactieten en stalagmieten. De Alvados grotten onderscheiden zich door hun schijnbaar eindeloze gangen, die onverwacht openen naar kleine zalen en diverse natuurlijke meren, evenals hun talloze tunnels onderbroken door diepe "Algares" kenmerkend voor de regio.

De geschiedenis van het klooster, een lovestory

De Real Abadia (koninklijke abdij) de Santa Maria vormt in vele opzichten het hart van Alcobaça.

Het begon allemaal toen koning Alfons I aan de heilige Bernard beloofde hem een stuk grond te geven als het zou lukken de stad Santarém op de Moren te veroveren. Deze verovering was in 1147 een feit, en in 1178 begonnen de cisterciënzers met de bouw van het klooster, en zo’n 45 jaar later was het klaar. Het werd al snel het belangrijkste cisterciënzer klooster in Portugal. Zowel de kerk als het klooster zijn van oorsprong gotische gebouwen. Later zijn delen aan het klooster toegevoegd in andere bouwstijlen, zoals de twee baroktorens.

Oorspronkelijk was het complex veel groter, maar de aardbeving van 1755 en de Franse bezetting aan het begin van de 19e eeuw hebben grote delen van het klooster verwoest. Wat overbleef is echter nog steeds een gigantisch complex, dat deels open is voor het publiek. Een bezoek aan het klooster is zeker de moeite waard, u ziet dan onder andere de kruisgangen, het lavatorium, de indrukwekkende keuken, de eetzaal, de kapittelzaal, en het dormitorium.

Een lovestory

In de kerk liggen de lichamen van Pedro I en Inês de Castro, elk in hun eigen sarcofaag. Hun liefdesverhaal is zeer beroemd. Pedro, zoon van Afonso IV, zou trouwen met de Galicische Constança. Zij kwam naar het Portugese hof met onder andere haar hofdame Inês. Pedro en Inês werden smoorverliefd op elkaar. Dit verontrustte Afonso IV zo erg, dat hij besloot Inês terug te sturen naar Burgos. Pedro en Constança trouwden, maar Pedro kon Inês niet vergeten.

Toen Constança stief in 1345 kwamen Pedro en Inês weer bij elkaar, en zij trouwden in het geheim. Samen kregen ze 4 kinderen. Afonso IV kon zich echter niet bij neerleggen, en beval in 1355 de dood van Inês; ze werd door huurmoordenaars onthoofd. Pedro was woest en wilde wraak. Na zijn troonsbestijging in 1357 heeft hij meteen de huurmoordenaars, die waren gevlucht naar Galicië, laten uitleveren. Hij heeft ze in Santarém op gruwelijke wijze laten martelen tot de dood volgde, en hun lichamen tentoongesteld.

In 1361 liet Pedro het lichaam van Inês balsemen en gekleed als koningin op een troon naast hem in de kathedraal zetten. Alle leden van de adel en de volksvergadering werden gedwongen haar hand te kussen waarmee ze postuum gekroond werd. Daarna werd haar, inmiddels koninklijke, lichaam naar Alcobaça gebracht en in een sarcofaag geplaatst. Op bevel van Pedro werd zijn eigen sarcofaag recht tegenover die van Inês gezet, zodat zij bij hun herrijzenis op de dag des oordeels elkaar weer in de ogen kunnen kijken.

Meer over het leven als monnik in het klooster van Alcobaça

Treed binnen...

www.mosteiroalcobaca.pt

Ambachtelijke zoutbereiding uit ondergrondse bron

De Salinas of zoutpannen liggen aan de voet van de Serra dos Candeeiros, 3 km van Rio Maior.

Het zout wordt er nog steeds op ambachtelijke wijze gewonnen en opgeslagen zoals 8 eeuwen geleden. De zoutmijn is breed en diep, gevoed door een ondergrondse bron.

Het water met hoge zoutconcentratie wordt opgepompt om de ondiepe compartimenten van steen of cement (Marinhas de Sal) te vullen met het zoute water.

Na 8 dagen is het water verdampt en kan het zout op piramides klaargezet worden voor opslag in houten huisjes, met houten sloten en sleutels zoals reeds in de Romeinse  tijd werden gebruikt

Verder vindt u hier een wandelpad, cafeetjes, restaurant en een toeristische dienst.

Triomfboog met zeezicht

Op de zuidoostelijke helling van de Cabeço Gordo, in Arrimal, 2480 Porto de Mós (39° 30' 6.08" N  8° 53' 45.32" W) staat een imposante triomfboog.

Volgens de inscriptie gebouwd door koning Alfonso Henriques met de eed dat alle land, gezien van dat punt tot aan de zee geschonken werd aan de monniken die het het klooster van Alcobaça zouden bouwen.

U heeft hier ook een indrukwekkend uitzicht over de kuststrook.