Al heel lang scharrelde er in Junqueira iets tussen de stenen bij de terreinmuur. Ik kon nooit zien wat het was, want als ikaan kwam lopen verdween het snel tussen de stenen. Dus nam ik mijn camera mee als ik in de Casas Fruta tuin aan het werk ging, en keek af en toe voorzichtig over de muur om te zien of die scharrelaar weer tevoorschijn kwam, zodat ik er een foto van kon maken. Mijn geduld werd beloond, want ineens zat daar een mooie parelhagedis. Hij was helemaal uit zijn schuilplaats tevoorschijn gekomen. Ik durfde niet te dichtbij te komen, bang dat hij zich weer zou verstoppen, dus de foto die ik maakte was wel aardig maar niet wat ik had gehoopt.

Na een paar weken lukte het eindelijk. De zon scheen, ik kon dichterbij komen, en de hagedis kwam lekker in de zon zitten. Helaas kwam hij deze keer niet helemaal uit zijn schuilplaats tevoorschijn, hoe geduldig ik ook wachtte. Maar dat geeft niks, ik ben heel blij met de foto's!

Op de eerste foto kun je goed zien dat hij nog een beetje aan het vervellen is. En op de tweede foto komt hij net weer uit de buis kruipen, het ziet er heel grappig uit!