Nee, ik zit niet achter de geraniums

Letterlijk niet en figuurlijk gesproken al helemaal niet. En soms wil ik dat best letterlijk gezien dan. Eigenlijk wil ik van die grote bossen zoals je bij Franse maar gelukkig ook bij Portugese appartementen ziet en dan maar erachter gaan zitten. Alleen dat kan niet want er is teveel te doen. Ons huis heeft in de afgelopen jaren een metamorfose doorgemaakt en ook de tuinterrassen en veranda zijn projecten op zich. En dat brengt me bij het woord project.

De laatste paar jaar toen ik nog werkte als trainer en cursussen ''Pensioen in Zicht'' gaf, huurde ik vaker een arts in die kwam praten over de gezondheid na je pensioen. Een van de aspecten die hij aansneed was dat je na je pensioen niets hebt aan hobby's. Ik citeer: ''hobby's zijn voor er tussendoor daarom heet het een hobby.'' en ''je kunt niet de rest van je leven postzegels plakken, maar je moet zorgen dat je een project onder handen hebt." En met een project bedoelde hij iets waar je je tanden in kunt zetten, want met wandelen en fietsen kan je je dagen niet vullen. Hij was een wijs man die ons (ik had per slot van rekening dezelfde leeftijd als de andere cursisten) aan het denken zette. Toch heb ik het Loek (mijn echtgenoot) nooit over het nut van het hebben van een project verteld. Bang dat ons project wel erg groots zou worden. Maar ook al heb ik deze wijsheid van de arts verzwegen, een Project met een hoofdletter is ons huis toch geworden. Maar moeten alle pensionados dat dan ook doen? Nou nee......

Maar wat prijs ik me gelukkig. Het is heerlijk hier, ook al is het veel werk. Gelukkig blijft het niet alleen bij werken. Het is ook goed om gasten te ontvangen. Eigenlijk leuker. Het is uitdagend om ze wegwijs te maken en te enthousiasmeren voor de omgeving. En ik kan het niet laten. Ik heb een programma voor een week voor gasten gemaakt, een weekje anders, waarin ik aspecten van Portugal opgenomen heb, die je als toerist niet snel vindt. Per slot van rekening was dat mijn werk.