Onze Quinta is 'beroemd' om zijn prachtige uitzicht. Dat is dan ook het eerste wat de meeste gasten meteen zeggen. En wij zijn het er helemaal mee eens. Dit prachtige uitzicht hebben we vanuit de zitkamer, keuken, en slaapkamer. We worden verwend met een zielsmooie zonsopgang en 's avonds zien we diezelfde zon weer ondergaan, waarbij hij zijn opgang probeert te evenaren. Ik heb dus niets te klagen, ware het niet....

Deze week heeft de boer aan de voorkant van ons huis zijn land omgeploegd. Het hele felgele bloemenveld is in een paar ritten veranderd in een dofbruine korrelmassa, waar vervolgens in lange rijen jonge boompjes worden geplant. Jammer, maar de boer moet ook leven en zijn grond is nu eenmaal landbouwgrond. Wat pas echt 'erg' is, is dat alle boompjes beschermd worden met felgroene plastic hoezen. Lelijk hoor.

Dit doet me denken aan vroegere vrienden van ons die in een heus kasteel woonden in een prachtige, bosrijke, autoloze omgeving. Ze hadden drie kinderen die dus in deze sprookjesachtige omgeving opgroeiden. Daar genoten ze bijzonder van. Alleen de zondagen waren vervelend, want dan wandelden er veel mensen langs het kasteel om ook een beetje te kunnen genieten van de natuur eromheen. Dus werd er gemopperd en eigenlijk vonden de kinderen dat er maar een wandelverbod moest komen. Ze beseften niet dat zij zeer bevoorrecht waren. En ja, dat geldt dus ook voor mij. Zeer bevoorrecht en nu niet zeuren over een paar (honderd) plastic hoesjes, want dadelijk hebben we prachtige bloesem en later lekkere appels en peren. Bovendien hebben we nog steeds een prachtig,weids uitzicht aan de achterkant van het huis waar wij altijd zitten en onze gasten ook.