Ja, dat krijg je. Als je wandelweken wilt organiseren, moet je zorgen dat je de wandelingen ook uitzet en/of controleert. Vandaag dus drie uur gelopen om een pad te vinden tussen het klooster van Alcobaça en Cós. Beide kloosters hebben van oudsher een band met elkaar en zijn onwaarschijnlijk mooi. Vroeger is er ongetwijfeld een prachtig voetpad tussen de twee kloosters geweest en dat zou ik graag weer terugvinden.
We hebben een aantal weken geleden het eerste stuk na lang zoeken (opnieuw) gevonden en vertrekken nu voor het tweede stuk. In totaal is het ongeveer 10 kilometer. Nu na twee uur lopen arriveren we in Aljubarotta, een bekend dorp in de buurt, maar we zijn toch teveel naar het westen gelopen. We kennen Aljubarotto goed. Een maal per jaar is er een Middeleeuws Festival, waar de slag tegen de Spanjaarden herdacht wordt. Een slag die de Portugezen uiteraard gewonnen. Dat moet natuurlijk gevierd worden. Nu ligt het dorp echter in diepe rust. Er is kennelijk iemand zaterdag overleden en volgens Portugees gebruik, wordt de overledene de dag erna begraven. Zondag of niet. Hij (we hebben zijn overlijdensadvertentie aangetroffen in de etalage van de bank) zal door de dorpelingen lopend begeleid worden naar de begraafplaats. Later hoor ik dat dit een behoorlijke file opleverde, maar tradities zijn tradities en het is ook altijd een plechtig moment. We nemen een drankje in de zon en lopen weer terug naar een punt, waarvan we zeker weten dat dit op de route ligt.
Na drie uur zoeken en heen en weer lopen (heuvel op, heuvel af) hebben we de juiste weg gevonden. We zijn twee km verder. Maar wel een mooie twee km. Op deze manier zullen we vijf zondagmiddagen nodig hebben om de hele wandeling uit te zoeken. Nee, we hebben geen GPS. Ik heb wel 2000 km (Maastricht – Rome) gelopen en heb dus ervaring met een landkaart en kompas. Dat heeft nu niet veel geholpen. Roezig van de zon zijn we nu thuis en gek genoeg met een voldaan gevoel.